Του Γιάννη Ιωάννου
Μέχρι τον Πόλεμο του 1973 το Ισραήλ, από ιδρύσεως του, εστίαζε στην ασφάλεια έναντι της ειρήνης με την Παλαιστίνη. Από το 1973 και μετά συνειδητοποιούσε πως απαραίτητη για την ασφάλειά του είναι η εδραίωση της ειρήνης, μια διαδικασία που το οδήγησε μέχρι τις ιστορικές συμφωνίες του Όσλο -μια ανάσα πριν την επίλυση του Μεσανατολικού. Σήμερα, ένα ξεκάθαρο δόγμα ως προς τις στρατηγικές του επιδιώξεις δείχνει όχι μόνο να μην υφίσταται αλλά και να μην μπορεί να αναζητηθεί την επόμενη ημέρα ενός πολέμου στη Γάζα που θα αποκόψει το κεφάλι της Χαμάς και, παράλληλα, θα ισοπεδώσει την περιοχή.
Το σοκ του περασμένου Σαββάτου ως προς τον στρατηγικό και τακτικό αιφνιδιασμό που υπέστη το apparatus ασφάλειας του Ισραήλ τώρα μόλις έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε debate. Μια συζήτηση στο εσωτερικό της χώρας γεμάτη οργή, φόβο, σοκ, σκληρή πολιτική κριτική αλλά και την πίστη για αντεπίθεση και τιμωρία της Χαμάς -που με τόσο βαρβαρικό τρομοκρατικό τρόπο αλλά μια άρτια οργανωμένη, στρατιωτικά, επίθεση επέφερε ένα πλήγμα που ήδη παγκοσμίως συγκρίνεται με την 11η Σεπτεμβρίου ή την επίθεση, τον Δεκέμβριο του 1941, στη βάση του Περλ Χάρμπορ.
Ένας πόλεμος στη Γάζα, με τον φόβο ανάφλεξης ενός ευρύτερου περιφερειακού πολέμου, είναι αδύνατον να προβλεφθεί ως προς το τι φέρνει την επόμενη ημέρα. Τόσο ως προς την μεγάλη εικόνα της Μέσης Ανατολής όσο κι αναφορικά με την αραβοϊσραηλινή σύγκρουση -όπως την γνωρίσαμε ιστορικά μετά το 1948.
O IDF πριν εξαπολύσει την τρομερή του ισχύ έχει να αντιμετωπίσει τρία βασικά διλήμματα. Ένα στρατηγικό, ένα τακτικό κι ένα ανθρωπιστικής φύσης:
Η επόμενη ημέρα είναι σημαντικότερη από τον πόλεμο -όποια μορφή κι αν έχει δεδομένου ότι ακόμη και η ισοπέδωση της Γάζας δεν έχει κάποιο endgame ειρήνευσης -θάβοντας περαιτέρω την προοπτική της ειρηνικής επίλυσης δύο κρατών που ήδη τις τελευταίες δεκαετίες έχει εξασθενίσει. Δεδομένης της έντασης ένας πόλεμος στη Γάζα θα δημιουργήσει ένα τεράστιο προσφυγικό ρεύμα προς την Αίγυπτο, περισσότερες απώλειες αμάχων Παλαιστινίων -σε μια περιοχή ήδη αποκλεισμένη εδώ και χρόνια- και φυσικά μια διαδικασία που θα εντάξει τις σχέσεις Ισραήλ-χωρών του αραβομουσουλμανικού κόσμου σε μια νέα ψυχροπολεμική περίοδο με ότι αυτό συνεπάγεται για το πλαίσιο εξομάλυνσης των «Συμφωνιών του Αβραάμ», τις σχέσεις Ιράν-Δύσης, την σταθερότητα της Αιγύπτου. Μια εξέλιξη που μάλλον βοηθάει δρώντες όπως την Χαμάς και τους ακραίους συμμάχους του Νετανιάχου στη κυβέρνηση παρά τις μετριοπαθέστερες φωνές. Η δε υπερχείλιση του πολέμου σε μια σύγκρουση με χαρακτηριστικά περιφερειακής αναμέτρησης Ισραήλ-Ιράν όχι μόνο αποσταθεροποιεί την Συρία και το Ιράκ αλλά μετατρέπεται, εν μέσω πολέμου στην Ουκρανία, σε ένα ζήτημα παγκόσμιου ενδιαφέροντος με πολλές και πολύπλοκες επιμέρους συνέπειες.
Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι πολύ κρίσιμες για την Μέση Ανατολή. Έχει εισέλθει, ανεπιστρεπτί, σε πόλεμο. Και σε μια περίοδο έντονων, τεκτονικών θα έλεγε κανείς, ανακατατάξεων από τις οποίες επηρεάζονται όλα τα κράτη της περιοχής -κι αναπόφευκτα η Κύπρος.
Ως προς την τελευταία αναζητείται σοβαρότητα, ουσία, ενεργητική στάση και κανένας εφησυχασμός.
(Πρέπει να συνδεθείτε για να μπορέσετε να σχολιάσετε αυτο το Άρθρο)
Λάβε στο email σου το τελευταίο τους άρθρο τη στιγμή που δημοσιεύεται.
ΑΠΟΚΤΗΣΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗ
Απόκτησε συνδρομή με €50 τον χρόνο για πρόσβαση στην έντυπη έκδοση.