Στον απόηχο της χθεσινής έκτακτης συνεδρίας στη Βουλή για τη φονική πυρκαγιά στη Λεμεσό, το ΑΚΕΛ σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι η συζήτηση «επιβεβαίωσε την τραγική διαχείριση του κράτους και της κυβέρνησης», προσθέτοντας πως «ο κ. Χριστοδουλίδης νομίζει ότι ξεμπέρδεψε με επικοινωνιακά διαγγέλματα, γενικόλογες απολογίες και εκθέσεις επί εκθέσεων. Οι ευθύνες τους είναι εκκωφαντικές και η κοινωνία διερωτάται αν λογαριάζουν να τις αναλάβουν έμπρακτα».

Αυτούσια η ανακοίνωση

Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή επιβεβαίωσε την τραγική διαχείριση του κράτους και της κυβέρνησης κατά τη φονική πυρκαγιά που κατέκαψε την ορεινή Λεμεσό. Παρά τις προσπάθειες των Υπουργών και των συγκυβερνώντων κομμάτων να εκτρέψουν τη συζήτηση, τα συμπεράσματα είναι αδυσώπητα:

1. Δεν υπήρχε κεντρικός συντονισμός, αφού ο συντονιστής που όρισε το Υπουργικό στάλθηκε από την κυβέρνηση στην Αυστραλία και κανένας άλλος δεν τον αντικατέστησε.
2. Δεν υπήρξε ούτε έγκαιρη ανίχνευση ούτε έγκαιρη αντίδραση στην πυρκαγιά, αφού -παρά τα όσα λέγονταν τις πρώτες μέρες- επιβεβαιώθηκαν οι μαρτυρίες των κατοίκων ότι η πρώτη ανταπόκριση και η πρώτη ρίψη έγιναν με μοιραία καθυστέρηση.
3. Δεν υπήρξε οργανωμένο σχέδιο για εκκένωση των κοινοτήτων, αφού σε πολλές περιπτώσεις κοινοτάρχες, κάτοικοι κι εθελοντές ενεργούσαν μόνοι τους για να σώσουν ζωές.
4. Δεν έκλεισαν οι δρόμοι που θα έπρεπε, με αποτέλεσμα δύο συμπατριώτες μας να οδηγηθούν στον θάνατο και πολλοί άλλοι να κινδυνεύσουν.

Με άλλα λόγια, χωρίς την αυτοθυσία πυροσβεστών και δασοπυροσβεστών, χωρίς την συμβολή των εθελοντών και την ευσυνειδησία των κοινοταρχών και των κατοίκων της περιοχής, κανείς δεν γνωρίζει πού θα σταματούσε η πυρκαγιά και πόσους νεκρούς θα άφηνε πίσω της.

Ο κυπριακός λαός άκουσε μόλις τον περασμένο Ιούνη την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη να δηλώνει «πιο έτοιμη από ποτέ» να αντιμετωπίσει πυρκαγιές, και τον Ιούλη καταλήξαμε στην πιο καταστροφική πυρκαγιά στα χρονικά της χώρας. Εντούτοις, όλοι οι αρμόδιοι Υπουργοί βρίσκονται στις καρέκλες του και ο κ. Χριστοδουλίδης νομίζει ότι ξεμπέρδεψε με επικοινωνιακά διαγγέλματα, γενικόλογες απολογίες και εκθέσεις επί εκθέσεων. Οι ευθύνες τους είναι εκκωφαντικές και η κοινωνία διερωτάται αν λογαριάζουν να τις αναλάβουν έμπρακτα.