Οι βουλευτικές εκλογές είναι το μεγάλο πολιτικό γεγονός του νέου έτους. Εκεί θα κριθούν τα κόμματα, θα προκύψει το νέο ισοζύγιο πολιτικής ισχύος και βάσει αυτού θα καθοριστούν οι σχεδιασμοί για τη συνέχεια που θα αφορούν κυρίως την προεδρία της Βουλής και κατ’ επέκταση τις συνεργασίες για τις προεδρικές του 2028. Παναγιώτης Παναγιώτου (Π.Π.) και Γιάννος Κατσουρίδης (Γ.Κ.), συνδυάζοντας την πολιτική με τη στατιστική ανάλυση, σκιαγραφούν τα διακυβεύματα για τους δρώντες του πολιτικού σκηνικού και καταθέτουν τις εκτιμήσεις τους στη βάση των δεδομένων που υπάρχουν αυτή τη στιγμή.

–Σε λίγες μέρες υποδεχόμαστε το 2026 που αναμένεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον πολιτικά καθώς είναι έτος βουλευτικών εκλογών, το αποτέλεσμα των οποίων συνήθως καθορίζει τις ισορροπίες και για τις προεδρικές. Θα θέλαμε λοιπόν να συζητήσουμε τις προκλήσεις για τους δρώντες του πολιτικού συστήματος.

Π.Π.: Το πρώτο μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα διαμορφωθεί ο κομματικός χάρτης μετά τις βουλευτικές εκλογές. Μπορεί να έχουμε από έξι έως δέκα κόμματα. Τουλάχιστον, αυτές είναι οι πρώτες δημοσκοπικές ενδείξεις. Τα παραδοσιακά κόμματα χάνουν σημαντικά μεγέθη από τη δύναμή τους. Συνεπώς, μειώνεται σε μεγάλο βαθμό το εκλογικό σώμα που τοποθετείται βάσει ιδεολογιών. Αυτό επιτρέπει σε νέους σχηματισμούς να κάνουν την εμφάνισή τους, εκπροσωπώντας όχι κατ’ ανάγκη ιδεολογίες, αλλά διάφορες διαστάσεις όπως είναι ο πόλεμος κατά της διαφθοράς, η λήψη αποφάσεων από τον κόσμο, εναλλακτικές προσεγγίσεις στο Κυπριακό, στην οικονομία ή στην οικολογία κτλ. Όταν έχουμε το αποτέλεσμα των βουλευτικών, θα μπορούμε να υπολογίσουμε και τον συσχετισμό δυνάμεων για τις προεδρικές του 2028.

Γ.Κ.: Στις βουλευτικές εκλογές καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό το ισοζύγιο πολιτικής ισχύος και γι’ αυτό το 2026 είναι καθοριστικό. Στη βάση αυτού του ισοζυγίου θα επανακαθοριστούν οι σχέσεις κυβέρνησης-συγκυβερνώντων κομμάτων, κυβέρνησης-αντιπολίτευσης, σχέδια για τις επερχόμενες προεδρικές κτλ. Αν αυτό αποτυπωθεί με έναν τρόπο που θα ενισχυθούν τα κόμματα της συμπολίτευσης είναι ένα μήνυμα, αν ενισχυθούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι άλλο μήνυμα και αν οι καινούργιοι σχηματισμοί σαρώσουν, είναι ένα τρίτο συμπέρασμα. Εκτιμώ ότι η νέα Βουλή που θα διαμορφωθεί θα χαρακτηρίζεται από το φαινόμενο της «ολλανδοποίησης», δηλαδή ανεξαρτήτως αριθμού κομμάτων που θα μπουν, οι μεταξύ τους αποστάσεις θα είναι σημαντικά μικρότερες σε ποσοστά σε σχέση με το παρελθόν, κάτι που θα δυσκολεύει τις κυβερνήσεις σε επίπεδο συνοχής αλλά και τις συνεννοήσεις στη Βουλή για την ψήφιση νομοθετημάτων, γεγονός που μπορεί με τη σειρά του να οδηγήσει σε ατομικές συνεννοήσεις και όχι κατά ανάγκη μέσω των ηγεσιών.

Διαβάστε τη συνέντευξη στον Αντρέα Κημήτρη στην έντυπη έκδοση της «Κ».

Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.