Εξ αφορμής της παράνομης σύλληψης/ομηρίας των πέντε Ελληνοκυπρίων από το κατοχικό καθεστώς, η ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών Μεταρρυθμιστών (ECR)-ΕΛΑΜ, απαίτησε σε προσχέδιο ψηφίσματος, την «αναθεώρηση του Κανονισμού για την Πράσινη Γραμμή», σημειώνοντας ότι «θα πρέπει ακόμη να εξεταστεί και η κατάργησή του». Μάλιστα, ο ευρωβουλευτής του ΕΛΑΜ, Γεάδης Γεάδη, υποστήριξε ότι «καταθέσαμε αίτημα στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων για επείγουσα επαναξιολόγηση και τερματισμό του Κανονισμού».

Η τοποθέτηση του ΕΛΑΜ ξενίζει, καθώς η Επιτροπή Εξωτερικών της Ευρωβουλής δεν έχει καμιά αρμοδιότητα να αξιολογήσει, πόσο μάλλον να τερματίσει τον Κανονισμό της Πράσινης Γραμμής. Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη, θα πρέπει καταρχάς να επισημάνουμε ότι ο εν λόγω Κανονισμός εγκρίθηκε από το Συμβούλιο της Ε.Ε., και θεωρείται «ευρωπαϊκό κεκτημένο», το οποίο υπερισχύει και του κυπριακού Συντάγματος. Για να επαναξιολογηθεί μάλιστα και ενδεχομένως να καταργηθεί ο Κανονισμός, το άρθρο 11 παράγραφος 3 ορίζει ότι «οποιοδήποτε κράτος-µέλος δύναται να ζητήσει από το Συμβούλιο να καλέσει την Κομισιόν να εξετάσει και να του υποβάλει έκθεση». Άρα, η διαδικασία που επέλεξαν ο κ. Γεάδη και το ΕΛΑΜ για επαναξιολόγηση/κατάργηση του εν λόγω Κανονισμού, είναι εκ της γενέσεώς της καταδικασμένη. Διότι η Επιτροπή Εξωτερικών της Ευρωβουλής, δεν έχει ούτε ρόλο, ούτε και λόγο στο ζήτημα και το μοναδικό που θα προσφέρει είναι η έκδοση ανακοινώσεων, για εσωτερική κατανάλωση.

Κατά συνέπεια, εάν πραγματικά επιθυμούν να καταργήσουν τον εν λόγω Κανονισμό, τότε ο κ. Γεάδη και το ΕΛΑΜ, θα πρέπει να ανηφορίσουν στο Προεδρικό. Να συναντηθούν με τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη, με τον οποίο διατηρούν αγαστές σχέσεις και να τον πείσουν να υποβάλει αίτημα στο Συμβούλιο, ώστε να κληθεί η Κομισιόν να αξιολογήσει την επάρκεια του Κανονισμού της Πράσινης Γραμμής. Κι αν καταφέρουν να πείσουν τον Πρόεδρο –που το θεωρώ απίθανο– και πείσουν και την Κομισιόν να εισηγηθεί «κατάργηση» –που το θεωρώ αστείο– τότε θα πρέπει να μπούνε όλοι μαζί σε ένα αεροπλάνο, ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης και το ΕΛΑΜ. Και να γυρνάνε τις πρωτεύουσες των υπόλοιπων 26 κρατών-μελών. Για να τις πείσουν και αυτές να συναινέσουν στην κατάργηση του Κανονισμού. Διότι, μια τέτοια απόφαση προϋποθέτει «ομοφωνία» των 27 κρατών-μελών και όχι μια συζήτηση στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής.

Επί της ουσίας τώρα. Ο εν λόγω Κανονισμός εξυπηρετεί την Κυπριακή Δημοκρατία; Η αλήθεια είναι ότι έχει προφανέστατα κενά και ότι έχει καταστεί όχημα διεκδικήσεων από την τουρκοκυπριακή πλευρά, με στόχο την εδραίωση του κατοχικού καθεστώτος. Αλλά, είναι καλό κάποιοι να γνωρίζουν ότι η έγκρισή του έλαβε χώρα στις 29 Απριλίου 2004, με την ανοχή της κυβέρνησης Τάσσου Παπαδόπουλου, υπό το φως του «όχι», στο δημοψήφισμα. Αν και η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν «παρατηρητής» στη συνεδρία του Συμβουλίου, δεν επεδίωξε καν, μέσω άλλου κράτους-μέλους, τη μετάθεση της λήψης απόφασης, μερικές μέρες αργότερα, δηλαδή μετά την 1η Μαΐου, ημερομηνία κατά την οποία η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ε.Ε. και συνεπώς θα είχε τη δυνατότητα άσκησης βέτο.

Και υπό τις περιστάσεις, δύσκολα μπορεί κάποιος να επικρίνει την τότε κυβέρνηση, διότι όσοι ήμασταν εκεί, γνωρίζαμε ότι από τις 26 Απριλίου το Συμβούλιο της Ε.Ε. εξέδωσε Συμπεράσματα για «τερματισμό της απομόνωσης» των Τουρκοκυπρίων. Ενώ παράλληλα, η Λευκωσία είχε εισπράξει δημοσίως και κατ’ ιδίαν «προειδοποιήσεις» από τον τότε ΥΠΕΞ της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ, ενώ κάποιοι ενημερωθήκαμε ότι η Κομισιόν είχε ήδη ετοιμάσει την πρόταση Κανονισμού για το «Απευθείας Εμπόριο», η οποία εκλάμβανε την κατεχόμενη Κύπρο ως «τρίτη χώρα» και προνοούσε την ταϊβανοποίηση της «ΤΔΒΚ». Έτσι λοιπόν η Λευκωσία αναγκάστηκε να «φορτωθεί» τον Κανονισμό της Πράσινης Γραμμής, προκειμένου να αποσείσει τις πιέσεις, για κάτι πολύ χειρότερο, την ταϊβανοποίηση της «ΤΔΒΚ».

Υπό το φως όλων αυτών, έχω την εντύπωση ότι το ΕΛΑΜ είναι τόσο διαβασμένο για τον Κανονισμό της Πράσινης Γραμμής, τη διαδικασία επαναξιολόγησής και κατάργησής του, όσο διαβασμένος είναι και ο Μαρίνος Σιζόπουλος για τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις που απορρέουν από τον εν λόγω Κανονισμό, ο οποίος, σε μια «ανάλογου κάλλους» εισήγηση με αυτήν του ΕΛΑΜ για επαναξιολόγηση/κατάργηση του Κανονισμού στην Επιτροπή Εξωτερικών της Ευρωβουλής, είχε προτείνει όπως ελέγχονται τα ντεπόζιτα καυσίμων των οχημάτων Ελληνοκυπρίων, στα οδοφράγματα. Και εάν η ποσότητα καυσίμων ήταν λιγότερη των 3/4 του ρεζερβουάρ, ο οδηγός να υποχρεούται να επιστρέψει στις ελεύθερες περιοχές για να «γεμίσει» ή να καταβάλει 500 ευρώ, για να εισέλθει στα Κατεχόμενα. Διαβασμένοι!

xanthoulis.pavlos@gmail.com