Όταν τον Ιούλιο επισκέφθηκα τους καλούς μου φίλους στην DRM μπουτίκ της Tudor στο Anna Street, στο Μάντσεστερ, θα μπορούσε να ήταν απλώς μια ευγενική υπενθύμιση της σταθερότητας του καλού γούστου. Αντιθέτως, ήρθα - απρόσμενα, ομολογουμένως - ξανά σε επαφή με εκείνο το συναίσθημα που ένιωσα, όταν το πρώτο ρολόι μου με έκανε να δω την ωρολογοποιία, όχι ως δείκτη κοινωνικής θέσης, αλλά σαν εργαλείο - και βαθιά προσωπική επιλογή. Υπάρχει, βλέπετε, κάτι πολύτιμο στο να βλέπεις ένα ρολόι στον καρπό σου που ξέρεις ότι το έχεις διαλέξει για εσένα και στέκει αυθύπαρκτα. Ανεξαρτήτως μάρκας, τιμής και status. Η Tudor προσφέρει το συγκεκριμένο συναίσθημα απλόχερα.