Σε ένα τηλεοπτικό και κινηματογραφικό τοπίο που τα τελευταία χρόνια αλλάζει ραγδαία, συχνά μεταβολίζοντας άναρχα τις αλλαγές του, οι πρόσφατες ειδήσεις που ήρθαν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού άναψαν τις συζητήσεις για το μέλλον της μικρής και της μεγάλης οθόνης.

Την περασμένη Παρασκευή το Netflix, η κορυφαία πλατφόρμα streaming παγκοσμίως, ανακοίνωσε πως πρόκειται να προχωρήσει στην εξαγορά της Warner Bros Discovery σε μια συμφωνία που θα αγγίξει το ιλιγγιώδες ποσό των 72 δισ. δολαρίων.

Η απάντηση από την ανταγωνίστρια Paramount δεν άργησε να έρθει, με το στούντιο να ανακοινώνει τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου μια διόλου ευκαταφρόνητη προσφορά ύψους 108,4 δισ. δολαρίων για ολόκληρη την εταιρεία και τα καλωδιακά κανάλια που διαχειρίζεται.

Αν προχωρήσει η συμφωνία μεταξύ Netflix και Warner Bros, ό,τι βρίσκεται πρακτικά υπό τη σκέπη του αμερικανικού στούντιο (με εξαίρεση καλωδιακά της κανάλια όπως το CNN) θα βρεθεί στα χέρια του Netflix: τεράστια κινηματογραφικά brands όπως ο Χάρι Πότερ και το σύμπαν της DC, υπερεπιτυχημένες σειρές όπως τα «Φιλαράκια» και το «Game of Thrones», αλλά και το HBO Max, ο πιο ποιοτικός τηλεοπτικός «παίκτης» των τελευταίων δεκαετιών, θα απορροφηθούν από την πλατφόρμα που μας χάρισε το «Stranger Things» και το «Squid Game».

Ο προβληματισμός

Δεν μπορεί ωστόσο παρά να προβληματιστεί κανείς ότι το να διαχειρίζεται το Netflix το ρόστερ της HBO Max μοιάζει από μόνο του με κόντρα-ρόλο. Το HBO βρίσκεται πίσω από σειρές όπως το «The Wire», το «Sopranos», το «Succession» και διατηρεί σταθερά μια εκλεκτική ματιά γύρω από την τηλεοπτική μυθοπλασία. Από την άλλη, το Netflix, με λίγες εξαιρέσεις, επιδίδεται σε ένα πολύ πιο εύπεπτο και επιδερμικό περιεχόμενο, κονιορτοποιώντας κιόλας σε μεγάλο βαθμό την οπτική και αφηγηματική αισθητική του.

Αυτό είναι και ένα από τα βασικά πράγματα που απασχολεί και τον τηλεκριτικό των New York Times, Τζέιμς Πονιγουόζικ. «Δεν είναι όλες οι εκπομπές του HBO τέλειες, αλλά έχει μια παράδοση στο να συνεργάζεται με πρωτότυπους καλλιτέχνες και να τους παρέχει δημιουργική ελευθερία ώστε να εκμαιεύει έργα καλλιτεχνικά πολύ φιλόδοξα, από αυθεντικές φωνές που ξεχωρίζουν», σχολιάζει σε σχετική ερώτηση της «Κ» και προσθέτει σχετικά με την τακτική του γίγαντα του streaming: «Η προσέγγιση του Netflix, από την άλλη πλευρά, είναι να αναπτύξει πολλές “αρκετά καλές” εκδοχές προγραμμάτων που ήδη αρέσουν στον κόσμο – αυτό που και η ίδια η εταιρεία έχει ονομάσει “προσέγγιση του γκουρμέ μπέργκερ”».

Με αυτά τα δεδομένα, ο φόβος του Πονιγουόζικ είναι πως «το HBO θα απορροφηθεί απλά από το Netflix και θα έχουμε ένα μέσο λιγότερο για πρωτότυπη δημιουργικότητα στην τηλεόραση». Εναποθέτει, ωστόσο, τις ελπίδες του στο ενδεχόμενο να συνεχίσει τη λειτουργία του το HBO ως αυτόνομο brand με τις δικές του ευαισθησίες. «Οπως συμβαίνει και με το FX στους κόλπους της Disney, που έχει ως αποτέλεσμα να παραγάγει μέρος της καλύτερης τηλεόρασης που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια».

Το HBO έχει μια παράδοση σε καλλιτεχνικά πολύ φιλόδοξα έργα, ενώ η προσέγγιση του Netflix είναι να αναπτύξει πολλές «αρκετά καλές» εκδοχές προγραμμάτων που ήδη αρέσουν στον κόσμο.

Ο τηλεκριτικός σημειώνει βέβαια πως οι όποιες τυχόν αλλαγές για τις οποίες συζητάμε θα εξαρτηθούν φυσικά από τη δομή που θα έχει η νέα εταιρεία που θα προκύψει· κάτι για το οποίο είναι ακόμη πολύ νωρίς για να έχουμε σαφή εικόνα.

Μοιάζει όμως μαθηματικά βέβαιο ότι οι αλλαγές δεν θα αφορούν μόνο το εσωτερικό του νέου αυτού μιντιακού κολοσσού, αλλά θα επηρεάσουν και τον τρόπο που θα προσεγγίζουν τα πράγματα οι υπόλοιποι παίκτες της αγοράς. «Δεν ξέρω πώς το αποτέλεσμα αυτού θα επηρεάσει τον τρόπο λειτουργίας άλλων πλατφορμών, αλλά ο φόβος μου είναι ότι ιστορικά η συγκέντρωση μεγάλων media σε λίγους οδηγεί σε περαιτέρω φαινόμενα υπερσυγκέντρωσής τους», προειδοποιεί από την πλευρά του ο Πονιγουόζικ.

Οι επιτυχίες του ’25

Και φυσικά όταν μιλάμε για τη Warner Bros, μιλάμε για ένα στούντιο που ακόμα παράγει στις αίθουσες ταινίες που κόβουν εισιτήρια. Ενδεικτικά, ορισμένες από τις μεγάλες εμπορικές επιτυχίες του 2025, όπως το «Minecraft: The Movie», το «Sinners», το «Weapons», είναι παραγωγές της Warner, ομοίως και το «Η μια μάχη μετά την άλλη» του Πολ Τόμας Αντερσον, που εν αναμονή των Οσκαρ, ήδη μετράει τις περισσότερες υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες.

Είναι λοιπόν δικαιολογημένη η γενική ανησυχία που επικρατεί τις τελευταίες μέρες για το μέλλον της μεγάλης οθόνης, έπειτα και από τις δηλώσεις του Τεντ Σαράντος, που θεωρεί πως τα τωρινά ανοίγματα των ταινιών στις αίθουσες (συνήθως 30 ή 45 ημερών, πριν καταλήξουν σε πλατφόρμα) δεν είναι ιδιαίτερα «φιλικά προς τον χρήστη». Κάτι που μάλλον οδηγεί εύκολα στο συμπέρασμα πως στα πλάνα της εταιρείας του είναι μια πολύ μικρότερη διάρκεια ζωής των ταινιών στο κινηματογραφικό πανί, που θα πλήξει ακόμα περισσότερο τις ήδη ασθμαίνουσες αίθουσες.

Περιορισμός της εμπειρίας

Ο Πονιγουόζικ όμως προτιμά να μην προβεί σε μεγάλες αναλύσεις σχετικά με το κινηματογραφικό κομμάτι αλλά από την εμπειρία του εκφράζει παρόμοιες σκέψεις. «Το Netflix είναι μια εταιρεία που, από θέμα αρχής, προωθεί το streaming στο σπίτι έναντι των κινηματογραφικών προβολών, ακόμη και για τις δικές της ταινίες. Πιθανότατα, αν εξαγοράσει ένα παραδοσιακό μεγάλο στούντιο, θα συνεχίσει να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, γεγονός που μπορεί να κάνει την κινηματογραφική εμπειρία της αίθουσας ακόμη πιο περιορισμένη και εξειδικευμένη εμπειρία».