Ο κ. Ανδρέας Μαυρογιάννης «παραιτήθηκε» ένα μήνα πριν τη λήξη του συμβολαίου του, από τη θέση του διαπραγματευτή της Ελληνοκυπριακής πλευράς, ελλείψει εξελίξεων στο Κυπριακό και στο ζήτημα των ΜΟΕ. Εξελίξεις, οι οποίες ωστόσο απουσιάζουν εδώ και μερικά χρόνια, αλλά ο κ. Μαυρογιάννης δεν είχε αισθανθεί την ανάγκη να «παραιτηθεί», συνεχίζοντας να διατηρεί τη θέση του, με το αζημίωτο βεβαίως. Αν και το περασμένο καλοκαίρι, είχε αναγνωρίσει ότι «δεν νοείται η ύπαρξη διαπραγματευτή χωρίς διαπραγματεύσεις» («Πολίτης»), παρέμεινε στη θέση του.

Αυτό όμως που ενισχύει τα ερωτηματικά, είναι γιατί επέλεξε να αποχωρήσει στις 15 Απριλίου και δεν περίμενε να φύγει ένα μήνα αργότερα, όταν θα λήξει το συμβόλαιό του; Το πρώτο που θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος είναι ότι στον έναν αυτό μήνα που θα διαρρεύσει, το ΑΚΕΛ αναμένεται να αποφασίσει το όνομα του υποψηφίου του για την προεδρία της Δημοκρατίας και ο κ. Μαυρογιάννης, ο οποίος φλερτάρει εδώ και χρόνια με την προοπτική αυτή, επιθυμούσε να προσθέσει στον τίτλο του διαπραγματευτή της Ελληνοκυπριακής κοινότητας, τη λέξη «παραιτηθείς», για προφανείς λόγους.

Όμως, «παραιτηθείς» ή όχι, ο κ. Μαυρογιάννης ήταν ο στενότερος συνεργάτης του Προέδρου Αναστασιάδη, στο Κυπριακό. Και προφανώς, στην διάρκεια των εννέα αυτών ετών που εκτελούσε τα καθήκοντα του Ελληνοκύπριου διαπραγματευτή, δεν διαφωνούσε επί της ουσίας με τις θέσεις που μετέφερε. Διότι αν διαφωνούσε, θέλω να πιστεύω ότι θα είχε αν μη τι άλλο την ευθιξία να παραιτηθεί προ πολλού και δεν θα έμενε να μας σερβίρει την παραίτησή του, ένα μήνα πριν λήξει το συμβόλαιό του και ενώ το ΑΚΕΛ αποφασίζει τον υποψήφιό του.

Το τελευταίο πάντως έτος, ο κ. Μαυρογιάννης έκανε κάποιες προσπάθειες αποστασιοποίησης από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, τις οποίες προφανώς θα επιχειρήσει να κεφαλαιοποιήσει, εάν και εφόσον είναι τελικά υποψήφιος του ΑΚΕΛ, στις προεδρικές εκλογές. Ας τις δούμε:

• Δήλωσε ο κ. Μαυρογιάννης («Πολίτης») ότι «μας λείπει η πειθώ. Να αποδείξεις στον συνομιλητή σου πως πέρα από την υπεράσπιση των συμφερόντων σου και της ιδέας επανένωσης του τόπου, είσαι αξιόπιστος και σοβαρός…». Προσθέτοντας σε άλλο σημείο ότι «…καλώς ή κακώς, εγώ λέω κακώς δεν είμαστε πάρα πολύ αξιόπιστοι. Και είναι γεγονός ότι η δική μας πλευρά δεν έχει καταφέρει να πείσει τη διεθνή κοινότητα». Δηλαδή, ο κ. Μαυρογιάννης, ο κατ΄εξοχήν συνομιλητής της Ελληνοκυπριακής πλευράς, συμμετείχε σε μια προσπάθεια εννέα ετών, στην διάρκεια της οποίας παραδέχεται ότι δεν μπόρεσε να αποδείξει στον συνομιλητή του ότι είμαστε αξιόπιστοι και σοβαροί. Και ενώ διαπίστωνε την έλλειψη αξιοπιστίας και σοβαρότητας, της Ελληνοκυπριακής πλευράς την οποία κατ΄εξοχήν εκπροσωπούσε και συνεπώς εξέφραζε, παρέμεινε στη θέση του. Παραιτείται όμως τώρα, έναν μήνα πριν τη λήξη του συμβολαίου του και ενώ το ΑΚΕΛ θα αποφασίσει τον υποψήφιό του…
• Το περασμένο καλοκαίρι, ενώ η Τουρκία εξήγγειλε το «πιλοτικό άνοιγμα» τμήματος της περίκλειστης Αμμοχώστου και μήνες αφότου άνοιξε παραλία της πόλης, ο κ. Μαυρογιάννης διεμήνυσε ότι ανησυχεί πάρα πολύ. Και πρόσθεσε ότι αν δεν γίνει κάτι «χθες», πολύ σύντομα θα είναι πάρα πολύ αργά και για την περίκλειστη πόλη αλλά και για τη λύση του Κυπριακού. Πολύ φοβάμαι ότι η έκφραση «ανησυχίας» από τον κατ΄εξοχήν χειριστή του Κυπριακού στην Ελληνοκυπριακή κοινότητα, δεν μπορεί να εκληφθεί ως επαρκής έκφραση πολιτικής, όταν πλέον όλοι γνωρίζουμε ότι έχουν γίνει τα πρώτα βήματα εποικισμού και του Βαρωσιού.
• Ανάλογη τακτική ακολούθησε και στο ζήτημα της επιδίωξης του τέως ΥΠΕΞ Νίκου Χριστοδουλίδη να επιβάλει κυρώσεις κατά της Τουρκίας, λόγω Βαρωσιού και ΑΟΖ. Εκ των υστέρων και αφού η προσπάθεια δεν απέδωσε, ο κ. Μαυρογιάννης δήλωσε στην «Κ» ότι «οι κυρώσεις και τα μέτρα είναι ένα εργαλείο, μεταξύ άλλων, και μάλιστα αμφιβόλου ή περιορισμένης αποτελεσματικότητας από μόνες τους, με βάση τη συσσωρευμένη εμπειρία της διεθνούς κοινότητας».

Κοινό χαρακτηριστικό όλων των παρεμβάσεων του κ. Μαυρογιάννη, είναι η απουσία εμπρόθεσμης και προληπτικής παρέμβασης και η τακτική της εκ των υστέρων κριτικής, από την οποία απουσιάζει οποιαδήποτε ενδεχόμενη δική του ευθύνη. Στο πλαίσιο μιας εκπρόθεσμης παρέμβασης, η οποία προφανώς δεν εξυπηρέτησε την προσπάθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας ούτε στο Κυπριακό, ούτε στο ζήτημα της Αμμοχώστου, αλλά ούτε στο ζήτημα των κυρώσεων. Όποιος επιθυμεί να γίνει πρόεδρος, οφείλει να είναι έτοιμος να σπάσει αβγά, όχι μόνο σήμερα, λόγω Πάσχα. Και κυρίως να αναλάβει και την ευθύνη της ομελέτας.